انى اتعذب فى الحب... والحزن بقلبى وديان

انى اتعذب فى الحب...
والحزن بقلبى وديان
تترقرق فيها دمعاتى
يختنق منها اى انسان
مابالك بعيون تبكى
فى كل ساعات الايام
تنهمر كدموع المطر
منها براكين الاحزان
مابالك بهموم تمنع
كل ابتسامات الالوان
تتبختر داخل وجدانى
تمنعنى من كل حنان
تجعلنى اميره احزانى
تجعلنى بقايا انسان



ياحبى قد عشت سنينى
اتحمل شوقى وحنينى
اتالم فى صمت يدوى
اضعافا داخل بساتينى



قد كنت فى الحب اميره
اخذتنى النشوه لعينيك
جعلتنى فى الحب اسيره
لدموعى واشواقى اليك



اه..
تجعلنى اكتب فى اليوم
الاف الاشعار
تجعلنى اخذ ايامى
والملم حزن الاشجار
تجعلنى ابكى ودموعى
قد تملىء كل الانهار



اتشوق فى كل كيانى
ليوم تتذكر حرمانى
تاتينى بشوق وعيونك
تعزف لى كل الالحان



اه..واه..واه
احزانى فى الحب لن تنتهى
انفاسى فى الحب مريضه
لا تتعافى..
الا لهذا الحزن من نهايه
الا لدمعى ان يتوقف
وينال بسمه حلوه
تملىء كيانى الحزين



انى تعبت من الحزن
ياقلبى..يا حزين
اعلم انك تأن من الشوق
تتمزق من اللهفه
يغلف الحزن اركانك
ويملىء الهم جوانبك



اه...
من قلب ينسانى
يتركنى وحدى لاحزانى
ياعمرى لا تنسى انى
فى حبك مازلت اعانى
واه يا قلبى...